Budynek znajduje się na kampusie Uniwersytetu Estremadura w Badajoz (Avenida de Elvas, s/n). Rynek pierwotnie znajdował się na Plaza Alta w stolicy prowincji, gdzie został zainaugurowany w 1899 roku. W latach 1975-1977 budynek został rozebrany i odbudowany na Kampusie UEX, pełniąc funkcję wielofunkcyjnej hali i siedziby różnych wydziałów Uniwersytetu.
Zaprojektowany jako duża, otwarta przestrzeń, ma prostokątny rzut o wymiarach około 60x23 m. i składa się z trzech naw, centralnej szerszej i wyższej niż boczne, oddzielonych żeliwnymi kolumnami, które pierwotnie służyły jako podpora i granica dla różnych straganów. Kolumny podtrzymują kratownice wantowe, które tworzą dach, oraz podłużne dźwigary kratowe, które łączą kolumny i pokonują różnicę wysokości między nawami.
Zewnętrzna część budowli składa się z niskiego korpusu z odsłoniętej cegły, dzielonego przez pilastry i granitowe ramy oraz wyższego korpusu z metalowej obudowy składającej się z kolejnych pilastrów i żeliwnych łuków. Elewacje frontowe tworzy duży półkolisty łuk zbiegający się z nawą główną, pod którym otwierają się drzwi wejściowe z metalowymi ramami. Na spandreli i zwornikach każdego z łuków znajdowały się medaliony z herbami Badajoza i innych, które zachowały się częściowo. Po obu stronach nawy boczne zamknięte są trzema otworami zakończonymi pionowymi arkadami. Fasady boczne są zorganizowane w powtarzający się rytm, który odpowiada głównej konstrukcji, z centralnym półkolistym łukiem i dwoma obniżonymi łukami bocznymi oddzielonymi pilastrami i małymi żeliwnymi kolumnami. Nad otworami znajdują się płyciny z ukośnymi motywami kratownicowymi, a nad nimi kraty, które wraz z klasycznymi sztukateriami i kapitelami kolumn stanowią najwybitniejszy element dekoracyjny tej konstrukcji. Wewnątrz wyróżnia się prostota i brak elementów dekoracyjnych, a lekkość i design samych elementów konstrukcyjnych czyni tę dużą przestrzeń, zaprojektowaną z myślą o kryteriach funkcjonalnych, bardzo atrakcyjną.
Budynek został zaprojektowany w 1890 roku przez miejskiego architekta Tomása Brioso Mapellego, w 1891 roku projekt został zatwierdzony przez Royal Academy of San Fernando. W 1897 roku budowę zlecono Dionisio Hernández Tobías, a następnie zakończono ją w 1899 roku.